Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΤΙΝΑ
Πήγαμε σπίτι και έβαλα την ταινία να παίζει κατσαμε δίπλα αλλά δεν έβλεπα κάτι το ενθαρρυντικό, κάτι που θα μπορούσα να πιαστώ και να χωθώ, όταν η ταινία πλησίαζε προς το τέλος λέω από μέσα μου η τώρα η ποτέ και απλώνω το χέρι μου και την χουφτώνω αμέσως αυτή γυρνάει και με αρχίζει σε κάτι γλωσσόφιλα , δεν χάνω και εγώ την ευκαιρία και της ξεκουμπώνω το τζην, το γαμημένο ακόμα το θυμαμαι το πιο σφικτό τζην που έχω συναντήσει δεν έβγαινε με τίποτα, αρχίσω και παίζω με την μουνάρα της και μόλις βράχηκαν για τα καλά τα δαχτυλά μου βγάζω ένα από εκεί και της το καρφώνω στην κολάρα. Η τύπισσα έβαλε κάτι φωνές λες και την σφάζανε, μετά από λίγο γυρνάει και μου λέει δεν σε πειράζει που φωνάζω , όχι μωρό μου της λεω φώναξε όσο θες μισό μόνο να κλείσω το παράθυρο.