Με τον καστανομάτη μου
Ήμουν πολύ χαρούμενη που επιτέλους, μετά από προσπάθεια σε συνάντησα.
Είχα δει αρκετές φωτογραφίες σου αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι η πραγματικότητα ξεπερνούσε κατά πολύ κάθε προσδοκία μου.
Τα μάτια σου ήταν πολύ πιο εκφραστικά απ’ όσο στις φωτογραφίες και το βλέμμα σου ξύπναγε μέσα μου τον πόθο για σένα. Όση ώρα πίναμε καφέ και κουβεντιάζαμε, εγώ άναβα και μόνο στη σκέψη ότι ίσως σε λίγο θα βρισκόμουν στην αγκαλιά σου.
Σε μια στιγμή το χέρι σου άγγιξε το πόδι μου και νιώσαμε και οι δυο σα να μας χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Τραβήχτηκες και πήγες να μου ζητήσεις συγνώμη αλλά εγώ σου είπα ότι δε με πείραξε καθόλου.
Στην πραγματικότητα είχα νιώσει ένα ρίγος σε όλο μου το σώμα, ο πόθος μου για σένα είχε αρχίσει να φουντώνει επικίνδυνα, πονηρές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου και αυτό ήταν μόνο η αρχή.
Έπιασα το χέρι σου, διστακτικά στην αρχή και το οδήγησα και πάνω στο πόδι μου και πάλι. ’ρχισες να χαϊδεύεις το μπούτι μου με αργές και ερεθιστικές κινήσεις. Το χάιδευες μέχρι πάνω, μέχρι εκεί που άρχιζε το κιλοτάκι μου.
Τώρα είχες βάλει το χέρι σου ανάμεσα στα ποδιά μου και χάιδευες το μουνί μου αργά, βασανιστικά και ερεθιστικά. Ένιωθα τις ρώγες μου να γίνονται σκληρές και το μουνάκι μου να αρχίζει να μουσκεύει.
Σε μια στιγμή ένιωσα τα δάχτυλα σου να παραμερίζουν το κιλοτάκι μου και ένα από τα δάχτυλα σου να μπαίνει μέσα στο μουνί μου και να γλιστράει αργά μέσα καθώς το μουνί μου ήταν ήδη μούσκεμα από τον ερεθισμό που μου χάριζαν τα χάδια σου.