Την ημέρα της απόλυτης κάβλας
Η σχολή ήταν έξω από μια πολύ μικρή πόλη, ένα χωριό όπως συνηθίζαμε να λέμε. Το χωριό αυτό όμως ήταν ένα από τα πιο διάσημα παραθεριστικά κέντρα των πλουσίων Νέο Υορκεζων. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες έσφυζε από ζωή, ενώ τον χειμώνα μόνο τα σαββατοκύριακα είχε κάποια κίνηση αλλά σαφώς με πολύ λιγότερο κόσμο.
Ανάμεσα στην σχολή και το χωριό υπήρχε ένα μπαράκι. Τυπικό αμερικάνικο μπαρ, που κάποιες μέρες συνηθίζαμε να πηγαίνουμε με τους συναδέλφους-συμφοιτητές. Οι ώρες που πηγαίναμε εμείς ήταν μετά τις 9 το βράδι και πάντα το μαγαζί ήταν σχεδόν άδειο, κάτι που μας είχε κάνει εντύπωση, μέχρι που καταλάβαμε ότι τις καθημερινές το μαγαζί είχε πολύ δουλειά από τις 4-5 το απόγευμα μέχρι τις 8-9 το βραδύ, και μονό τις παρασκευές και κανα Σάββατο (κάθε Σάββατο άνοιγε και μια ντισκοτέκ στο χωριό που μάζευε τον περισσότερο κόσμο) γέμιζε μέχρι πολύ πιο αργά.
Με τον καιρό άρχισα να γνωρίζω λίγο κόσμο, τα πρόσωπα ήταν πάντα ίδια.
Κάποια από αυτά τα πρόσωπα που γνώρισα και μιλάγαμε λιγάκι ήταν ένα ζευγάρι, που σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο ερχόντουσαν στο εξοχικό τους όπως θα λέγαμε εμείς.
Το ζευγάρι αυτό ήταν πολύ μεγαλύτερο μου (εγώ τότε ήμουν 32 χρονών). Ο Σαμ ήταν 54 χρονών, ελαφρά γκριζομάλλης γύρω στο 1,75 και σχετικά αδύνατος. Η Τινα 50 χρονών, γύρω στο 1,65, λεπτή με πολύ γλυκό πρόσωπο με ένα σώμα που θα μπορούσα να έλεγα ότι είχε τις ιδανικότερες αναλογίες. Για μένα θα έλεγα ότι ήταν το θεϊκό κορμί. Χωρίς το παραμικρό ψεγάδι, με στητό πανέμορφο στήθος και απίθανες σκληρές ρώγες όταν ερεθίζονταν, και ένα έναν ιδανικά σμιλευμένο στρογγυλό κωλαράκι. Γενικά ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα αλλά και οι δυο μαζί ένα πολύ όμορφο και ταιριαστό ζευγάρι. Και οι δυο έδειχναν κατά πολύ μικρότεροι από την ηλικία τους σε σημείο που όταν μου είπαν ποσό ήταν να μην το πιστεύω. Και οι δυο είχαν τρομερή ευγένεια, εξαιρετικό χιούμορ, μορφωμένοι και γενικά ήταν μια καταπληκτική παρέα με τους οποίους σιγά σιγά αναπτύξαμε μια καλή φιλία.
