Η πρόκληση της Φαίδρας
Έμεινα ακίνητη για μια στιγμή. Σ’ αυτή τη στιγμή μπόρεσα ν’ αντιληφθώ ότι φορούσα μόνο ένα λεπτό άσπρο σουτιέν, που μόλις έκρυβε το στήθος μου κι ένα μικρό διάφανο σλιπάκι, που άφηνε να διακρίνεται το πιο απόκρυφο σημείο του σώματός μου … Να καταλάβω ότι ο Ιππόλυτος καύλωσε από την εμφάνισή μου… Να κολακευθώ σαν γυναίκα… Να θαυμάσω το γεροδεμένο κορμί με τις αρρενωπές καμπύλες του άντρα απέναντί μου… Να ακούσω την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή… Να παραδοθώ στον πόθο που με κυρίευσε και γκρέμισε κάθε ηθικό φραγμό…
Άφησα το φόρεμα να πέσει στο πάτωμα και τον πλησίασα. Κόλλησα πάνω του. Μ’ έκλεισε στην αγκαλιά του. Του έσφιξα δυνατά τον πούτσο και τον χάιδεψα.
«Είσαι τόσο όμορφη!...» ψιθύρισε και με φίλησε στο λαιμό. Αναζήτησα τα χείλη του και τα ένωσα με τα δικά μου. Οι γλώσσες μας συναντήθηκαν και μπερδεύτηκαν σ’ ένα ατέλειωτο φιλί…
Ελευθέρωσε το στήθος μου από το σουτιέν κι οι παλάμες του αγκάλιασαν τα βυζιά μου. Οι ρώγες τους στα πρώτα χάδια ορθώθηκαν και πέτρωσαν. Έβαζε στο στόμα του πότε τη μία και πότε την άλλη. Τις έγλυφε και τις δάγκωνε ελαφρά. Κατέβασε το κεφάλι του προς τα κάτω, έπαιξε με τον αφαλό μου κι έβγαλε σιγά-σιγά το σλιπάκι μου. Τα δάχτυλά του άνοιξαν τα μουνόχειλα κι έχωσε τη γλώσσα του μέσα. Πίεσα με δύναμη το κεφάλι του πάνω στο μουνί μου. Το έγλειψε για λίγο και δάγκωσε μαλακά την ερεθισμένη κλειτορίδα μου. Σπαρτάρησα ολόκληρη…