Ένα απίθανο μωρό
Η Χριστίνα από την άλλη, φορούσε ένα μαύρο εφαρμοστό κολλάν και ένα φαρδύ μαύρο πουκάμισο από πάνω που σκέπαζε το κωλαράκι της. Και έτσι ντυμένη, δεν μπορούσε να κρύψει τις άψογες γραμμές του κορμιού της. Αντίθετα, ίσως γι\' αυτό ακριβώς το λόγο, προκαλούσε μεγαλύτερη εντύπωση, τουλάχιστον σε εμένα. Έβαζε τη φαντασία μου να δουλεύει και προσπαθούσα να αποκρυπτογραφήσω τη γεωμετρία του σώματος της. Εξάλλου πάντα είχα ιδιαίτερη αδυναμία στα
μαύρα ρούχα, κάτι σαν φετίχ δηλαδή, αρκεί βεβαίως η γυναίκα που τα φοράει να λέει σαν γκόμενα.
Επιπλέον είχε μακριά ίσια κατάμαυρα μαλλιά που έπεφταν κυκλικό στο κατάλευκο προσωπάκι της.
Ήταν εντελώς άβαφη, όμως τα σαρκώδη χείλη της είχαν το πιο όμορφο κόκκινο χρώμα εκεί μέσα. Τα αμυγδαλωτά, ελαφρώς σχιστά σε ανατoλίτικo στυλ, μάτια της και τα ψηλά ζυγωματικά, συμπλήρωναν την εικόνα της πιο ποθητής γυναίκας εκείνη τη βραδιά. Δεν ήταν λοιπόν παράξενο που δεν μπορούσα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από πάνω της. Την κοιτούσα κατευθείαν στα μάτια, με έκδηλο τον πόθο που είχε ξυπνήσει μέσα μου, κάνοντας όλα τα ανθρωπίνως δυνατά να τραβήξω την προσοχή της.
Φυσικά η κυρία ήταν γάτα και το έπιασε με την πρώτη. Μου έριχνε φλογερές ματιές όποτε συναντιόνταν τα βλέμματα μας, μετά ίσιωνε την πλάτη της και έδινε στο κορμάκι της μια δήθεν αδιάφορη στάση καθώς μιλούσε άνετα με τους διπλανούς της. Το στήθος της φούσκωνε κάτω από το φαρδύ πουκάμισο που δεν μπορούσε πλέον να κρύψει το ζηλευτό σχήμα των μεγάλων στητών βυζιών της.
Διάφορες πιτσιρίκες, γνωστές και άγνωστες, με πλησίαζαν και μου άνοιγαν κουβέντα με προφανή τον απώτερο σκοπό τους. Σε άλλη περίπτωση δε θα έχανα την ευκαιρία και θα έκανα το καμάκι που περίμεναν από μένα. Ίσως μάλιστα και να γαμούσα το ίδιο βράδυ, αν η προσοχή μου δεν ήταν στραμμένη αποκλειστικά στη Χριστίνα. Γιατί οι πιτσιρίκες κάθε άλλο παρά μαλακισμένες ήταν.
Έβλεπαν που τους μιλούσα σχεδόν μηχανικά και κοιτούσα την άλλη. Άλλες μου έριχναν απλώς ένα βλέμμα υποτιμητικό έως φαρμακερό, άλλες έδειχναν ότι είναι απογοητευμένες και κάνα δυο με σκυλόβρισαν, χωρίς φυσικά να τους δίνω άδικο. Και εγώ στη θέση τους το ίδιο θα αισθανόμουν. Ξέρω βέβαια, όπως και εκείνες προφανώς, ότι δε γίνεται κάποιος, άντρας ή γυναίκα να αρέσει σε όλους και θα υπάρξει και απόρριψη. Όχι όμως με τέτοιο άξεστο τρόπο.


