Tόσα διαφορετικά καυλιά μπορεί να πάρει κάποια σ' ένα Σαββατοκύριακο? Δεν
ξεκίνησα για να το ανακαλύψω, αλλά προέκυψε...Κι αυτό μου άρεσε
περισσότερο...Βγήκα για καφέ με δυο φίλους Σάββατο απόγευμα, χαλαρά,
ωραίοι γκόμενοι, αλλά δεν είχα κάποιο σκοπό εξ' αρχής. Είπαμε τα των
διακοπών...Μετά αράξαμε στο σπίτι του ενός, τα παιδιά παίζανε κιθάρα και
κλαρίνο (μη γελάτε) κι εγώ τραγουδούσα..Με στριμώξανε στη μέση για να
μπορούμε όλοι να βλέπουμε τις παρτιτούρες κι ένιωσα τις πρώτες καύλες.
Μπυρίτσα και πονηρό τσιγαράκι και να προσπαθούμε να
συγχρονιστούμε.......στη μουσική...
Εγώ άργησα να συντονιστώ, αλλά σιγά
σιγά το βρήκα. Αργότερα η καύλα μου είχε ήδη θολώσει το μυαλό, φορούσα
ένα φόρεμα μαύρο, λίγο πάνω από το γόνατο, με τον ένα ώμο έξω, χωρίς
εσώρουχα φυσικά και κρίκους στ' αφτιά. Είχα λουστεί και τα μαύρα μακριά
μαλλιά μου ήταν ακόμα λίγο υγρά. Είχα αρχίσει να χαιδεύω τις γάμπες και
τα μπούτια μου, να ψικοσηκώνω το φόρεμα, το μουνί μου ήταν μούσκεμα.
Τραγούδησα το έλα μωράκι μου, το στρώμα είναι καπιτονέ, έλα μωράκι μου
γιατί αργείς να πεις το ναι με φωνή βαθιά σκέτη καύλα, είχα μπει στο
δικό μου κόσμο, όπου μπορώ να εκφράζω ελεύθερα τα πάντα χωρίς να με
νοιάζει, έναν κόσμο πολύ αφαιρετικό. Τραγουδούσα και χαιδευόμουνα όλη
την ώρα με τα δυο αγόρια δεξιά κι αριστερά να νομίζω ότι θα σκάσουν τα
παντελόνια τους. Όλα γύρω μας είχαν πάρει φωτιά.